دکتر محمود منشی پوری استاد روابط بین‌الملل دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو درباره نسبت میان وسیله و هدف در حوزه اجتماعی و سیاسی به خبرنگار مهر گفت: همیشه قوانین داخلی و ضوابطی برای نقد و استدلال و رسیدن به اهداف وجود دارند. برای نمونه گرفتن و پذیرفتن پول از خارجیان در یک رقابت انتخاباتی یک تخلف اخلاقی و حتی قانونی به شمار می‌رود.
وی تصریح کرد: محدودیتهای اخلاقی برای براهین و استدلالهای اخلاقی وجود دارند. این براهین و استدلالهای اخلاقی از طریق عوامل و بسترهای داخلی معتبر می‌شوند و مشروعیت می‌یابند.
وی با اشاره به اینکه به کار بردن استدلال اخلاقی باید متناسب با زمینه و بستر داخلی باشد، گفت: در برخی شرایط تأکید بر نسبی گرایی اخلاقی می‌تواند در بهترین حالت خطرناک و غیر قابل اتکا باشد.
منشی پوری بر آن است که آپارتاید و تبعیض نژادی که در آفریقای جنوبی و یا در غزه شاهد آن بوده و هستیم حتی توسط کسانی که در خارج از این رژیمها قرار داشته و دارند مورد نکوهش و انتقاد است.
این استاد دانشگاه یادآور شد: مهم است که تشخصی دهیم محدودیتهای برای توجیهات اخلاقی در همه زمانها وجود دارد. برای مثال تصمیم گیرندگان همواره تحت شرایطی قرار دارند که ناگزیر به سبک و سنگین کردن و ارزیابی انتخابها و نتایج محتمل از آنها هستند.
وی افزود: اگر استدلال شود که برخی نتایج مثبت می‌تواند از اقدامات و اعمال غیر اخلاقی ناشی و منتج شود در این صورت خطر استفاده بدون قید و شرط از ابزار برای توجیه اهداف وجود خواهد داشت.
وی تأکید کرد: برای نمونه در دوران استالین بیست میلیون نفر زندگی خود را از دست دادند. اما می‌دانیم تا اواسط دهه 50 میلادی شوروی به یک ابرقدرت تبدیل شده بود. به عبارت دیگر درست است که شوروی تا دهه 1950 میلادی به یک ابرقدرت تبدیل شده بود ولی این موضوع در نتیجه بسیاری از اعمال غیر اخلاقی حاصل شده بود.
استاد دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو با اشاره به اینکه سؤال محوری این است که آیا هدف وسیله را توجیه می‌کند، گفت: تاریخ نشان داده استفاده از وسایل و ابزار غیر اخلاقی برای رسیدن به اهداف مورد نظر منجر به شکست و سرنگونی و نتایج شوم شده است. برای نمونه می‌توان از اضمحلال و سقوط شوروی در اوایل دهه 1990 میلادی یاد کرد و نام برد.
نظر شما